Jetpack öncüsü David Mayman’ın yeni elektrikli uçan araba projesi VTOL

Jetpack Aviation’dan David Mayman ve Nelson Tyler, bilimkurgu kitaplarının sayfalarından düne kadar dürüst jetpack’lerini piyasaya sürdüler. Şimdi, aynı şeyi uçan arabalarla yapmayı planlıyorlar. Jetpack Aviation’ın yeni insanlı VTOL çok turlu projesi hakkında Mayman’la konuştuk.

Uçan arabanın yaşı yakında üzerimize gelecektir. Lityum piller, çok turlu uçaklar, elektrikli uçak, ucuz ve bol atalet sensörleri gibi teknoloji geliştirmelerinin birleşmesi sayesinde üç boyutlu giderme devrimi başlıyor ve bir takım şirketler bu çok heyecan verici alanın embriyonik aşamalarında ciddi ilerleme kaydediyorlar. Jetpack öncüsü David Mayman’ın yeni elektrikli uçan araba projesi VTOL

Gördüğümüz bu alanda en iyi bakışlar ve ileri projeksiyonları biri Uber Elevate teknik inceleme dışarı gözlük ve VTOL hava taksi hizmeti etrafında bazı sayılar koyar ve bu düzenlemelerin, altyapı ve fiyat noktası açısından için ne alacağını Kavramı uygulanabilir kılar.

: Bir beklenmeyen yeni yarışmacı sadece halka içine onun şapkasını atmış Jetpack Havacılık (JPA), kişisel uçuş öncülerinden David Mayman ve Nelson Tyler tarafından işletilen Van Nuys, Kaliforniya, dışarı küçük bir operasyon. JPA takımı geliştirerek son yıllarda çarpıcı bir ilerleme kaydetmiştir dünyanın ilk jet türbin sırt çantası gerçek bir vahşi bilimkurgu rüya -.

Mayman, CEO ve baş pilot olarak, evreleme olmuştur muhteşem kamu uçuşlar Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da JB-9 ve JB-10 jetpacks arasında ve şirket yakın zamanda nakit var eğer, duyurdu aslında satın alabilirsiniz Şimdi bir tane.

İnşa edilmesi planlanan altı türbinli bir JB-11 jetpack’le birlikte, bazı ABD Ordusu, kalkınma aşamasında birçok elektrikli JB-12 sözleşmesi imzaladığında, JPA ekibi kesinlikle elini tamamen doldurdu; Henüz isimlendirilmemiş vahşi insanlı çok noktalı uçan araç konsepti.

Şu anda CAD render safhasında, JPA VTOL konsepti üç boyutlu, tek kişilik bir banliyö için erken bir geniş görüşlülük. Bu, çok kademeli, beş kola koaksiyal olarak monte edilen 12 kollu çok turlu bir konektör. Tüm niyet ve amaçlar için, merkezi kollar katlanarak tek bir araba garajına sığacak tek koltuklu bir elektrikli çoklu fiş.

VTOL konseptinin gelişimi, ticari açıdan uygun ilk uçan otomobilin kurulma yarışı, kişisel havacılığın geleceği ve bu tür uçakların güvenli hale getirilmesi için takımın karşılaşacağı zorlukları görüşmek üzere JPA CEO’su David Mayman’ı telefondan ararız. Başarısızlık durumunda. Jetpack öncüsü David Mayman’ın yeni elektrikli uçan araba projesi VTOL

Yarış devam ediyor: yaklaşmakta olan uçan otomobil pazarına kim sahip olacak?

Larry Page ile masaya iki ayrı bahisler vardır Zee.Aero ve Kitty Hawk. Airbus ile gitmek zorunda olduğunu. Sen var eHang Çin’de ve e-Volo Almanya’da insanlı multicopters adrestir. Dezso Molnar ile işini yapıyor ‘ın Sokak Wing ve Gyrocycles – Onunla benim tartışmalar, o roadable değil bir şey ilgilenmiyor görünse de o, inanılmaz bir birey olduğunu.

Baş Mühendisi Stefano Kuzey California’ya gitti ve aslında tam bir turneye başardı Joby Havacılık tesisi – o da orada S4 şaşırtıcı ile ne yapıyoruz dedi. O ve JoeBen Bevirt, sanırım ikisi birlikte UC Davis’e gittiler. Stef bu alandaki niyetlerimiz hakkında oldukça açıktı ve aslında hepsi de havalıydı.

İki düşünce ekibi var. Sen dağıtılan elektrik tahrik ile kanatlı uçağı var – Joby, Airbus, Zee.Aero – Buradaki avantaj yüksek hızdır. Saatte 2-300 mil hızla (320-480 km / saat) seyir yapabilirler, bu nedenle hızlanır ve bunlardan uzaklaşırsınız.

Öbür taraftayız. İnsan odaklı çok turlu yaklaşımı ele alıyoruz. Her şeyden çok, çünkü bazı teknolojiler zaten yeterince kanıtlanmış durumda. Hızlar daha düşüktür – saatte yaklaşık 90 mil (145 km / s) konuşuyor olabilirsiniz, ancak boyutu faktörü çok daha küçüktür çünkü başa çıkacak bir kanatınız yoktur. Jetpack öncüsü David Mayman’ın yeni elektrikli uçan araba projesi VTOL

Jetpack Aviation’ın kendi VTOL uçan otomobil tasarımı

Bizim tasarladığımız şekilde, şasinin tepesinden çıkacak aslında altı kol var – iki tane önde, iki tane orta ve arkada iki tane. Orta bir kişi katlanabilir. Verdiğim tasarım yönü, tek bir araba garajına sığması gerektiği yönündedir. Yeterince düşük ve yeterince ince olacak, çünkü yan kollar ve motor bölmeleri şasiye karşı katlanıyor.

Şu anda sadece bir koltuk var, ancak dağıtık elektrikli tahrikin güzelliği çok, çok ölçeklenebilir olması. Elektrikli motorların çalışması, iki kişi için bir şeyler yapmak ister misin? Tamam, sadece elektrik motorlarına güç katarsınız. Nihai sınırlayıcı faktör pil depolama yoğunluğundan gelir.

Hepimiz – Tesla, herkes bu alanda çalışıyor – şu an alabildiğimiz kilogram başına 200 Watt saatten daha yüksek olmasını istiyoruz. Ama dört yıldır bahsediyorlar, belki de 400 isabet ediyor. Bu çok büyük, bu elektrikli uçakların hepsi çok gerçekçi olacak.

İniş kayaklarıyla başladık, fakat küçük kürelerle bittik – iniş topları.

Volocopter baktığımız aynı Alman Hacker fırçasız DC motorlar kullanarak, çok daha büyük bir kavramdır. Sanırım, 18 kolter kullanıyorlar, bu kollar 12 kola bölünen altı kola yayılıyor ve oldukça büyük bir ayak izi. Ancak motorları planladıklarımız gibi koaksiyel olarak monte etmiyorlar.

Her bir kola koaksiyel olarak monte edilmiş çift kolluklar

Konseptimiz, altı kolumuzun her birinin sonunda, üstte bir motorunuz ve altında bir motorunuz var. Zıt yönlerde dönerler. Verimsizlikler ortaya çıkıyor çünkü üstten itilen hava hızlanmaya başlamış durumda. Böylece, alt bıçaklardaki zift açısı farklı olmalıdır. Fakat daha küçük bir form faktörüne yol açar. 12 römork için gayrimenkul bulmamızın yerine hepsinin monte edildiğini, böylece sahanın birbirine çarpmamasını, böylece yarı alan kullanabildiğimizi görebilirsiniz.

Verimlilik açısından hala koaksiyel tasarım üzerine matematik yapıyoruz. Biz var demek, o inşaat biliyorum DJI uçağı hemen kullanmaya orada. Ancak bu şekilde çalıştırarak kaç kaybettiğimizi tam olarak bilmiyoruz.

Bu aşamada karbon pervazları yerine özel ahşap pervazlara gidiyoruz. Onları inanılmaz derecede hafif alabilirsiniz ve hasara karşı çok daha dayanıklıdırlar. Bir karbon pabucu ile küçük bir taş gibi herhangi bir hasar alırsanız, ya da bir şeyler doldurulmuş olurlar. Ahşap bir pervanenin onarılması çok kolaydır ve istediğiniz herhangi bir boyutta olmasını sağlayabilecek harika küçük pervaneler vardır, bu yüzden çok pahalı değillerdir.

Bunlar nispeten yere yakın çalışıyor, yerden yaklaşık 2 metre uzaktayken konuşuyorsunuz. Onların bir şeyleri toplama riski her zaman vardır. Ben bakarsanız, yani Çin dışında eHang 184, bunların alt sahne, tam anlamıyla onlar yerden 8 inç benziyor. Bunun nasıl işleyeceğini anlamıyorum. Eğer düz olmayan bir yere inersen ya da biraz açıyla gelirsen, pervane yere düşen ilk şey olur. Düşüncenin orada olduğunu pek emin değilim. Fakat çok para kazandılar, 80 milyon dolar civarında bir yerden bir şeyler duydum.

Yani sahne üstten çıkıyor. Açıkçası, bu ek bir ağırlık anlamına gelmektedir çünkü yükü alttan ziyade üstten taşımak için tüm gövde yapısı boyunca ekstra güce sahip olmak zorundasınız.

Pil teknolojisi yakalanırken uçuş sürelerini uzatmak için ne yapabilirsiniz?

Gemide bir jeneratör bulunan, genişletilmiş bir elektrikli arabaya benzer bir şey tasarlamak istiyoruz. Aslında, jetpack’lerdeki türbinlerle olan tecrübemiz sayesinde, belki de bir türbin motorunda bina arıyorduk. Çok küçük olan, küçük olan, kola büyüklüğünde bir jeneratör olarak çok fazla güç üretebilir.

Örneğin, iki zamanlı bir motora kıyasla daha hızlı yakıt tüketiyorlar, ancak daha fazla yakıt taşıyabilmeniz için çok daha hafifler. Her neyse, baktığımız konseptlerden biri. Ve bir hibrid menzil genişletici ile 20 dakikalık bir uçuş saatinden bir saat kadar bir şey alabilir.

Bu tasarımın sonu oyun nedir?

Aşırı derecede iyimser veya bilimkurgu gibi görünmek istemiyorum, ancak bunlar pratik olacak. Pil yoğunluğu teknolojisi ilerledikçe, bunlar pratik bir nakliye şekli olacaktır. Altyapının yakalanması gerektiğini biliyoruz. Düzenlemelerin yakalanması gerektiğini biliyoruz.

Ama düşünüyorum Über Elevate teknik inceleme para hakkıdır. Hepimizin bu şeylerin zaman alacağını biliyoruz, fakat şu anda konuşurken, Los Angeles’ta 405’de oturuyorum. Sanki iki boyutlu bir dünya gibi çalışıyoruz, sonra seri, araba yolculuğa çıkıyoruz. Araba sonra. Yukarıdaki tüm hava sahamız 100 ile 1.000 feet arasında tamamen kullanılmamaktadır.

Bir gün, o alan kullanılacaktır. Bunun bir parçası olmak için planlarımız var. Bunun için mantıklı olan gaz türbin motoru olmayacağını biliyoruz. Elektrikli olacağını biliyoruz. Pil depolama kapasitesine sahip teknoloji yakalayacak ve zaman alacaktır. Ancak bu arada, diğer şeyler üzerinde çalışıyoruz: uçak. Motor sistemleri. İstikrar.

Drone teknolojisi, bu şeylerin hepsini – otomatik pilot, istikrar – bunu neredeyse hiç Ar-Ge yapmak zorunda kalmadığımız noktaya kadar geliştirdi. Hazır gıdalardan başlayabilir ve kullanımımız için özelleştirebiliriz.

Ve elbette cep telefonları – bu ivmeölçer ve sen sörlerde böylesine bir sıçrama yarattı. Şimdi atalet ölçüm ve GPS açısından taşıdığınız güç – yüz bin dolara mal oluyordu. Artık bir iPhone’un üçü var ve muhtemelen her biri 20 sent olacak. Ve bu drone teknolojisine dayanıyor.

Sonra yazılım var. Dürüst olmak gerekirse, muhtemelen başlangıçta standart hobi sınıfı DJI yazılımı kullanarak bu işi yapabiliriz ve işe yarayacaktı ve muhtemelen bu şeyleri bu günlerde yapmaları biçimindeki kurşungeçirmez olacaktır. Sadece yedekliğe sahip olmak istediğimizden ve bazı devre kartı patlarsa bir yedekleme yapacağından gerçekten emin olmak istiyoruz. Mühendislik çaba oldukça ciddi hale geliyor.

Ancak sadece 15 yıl önce inanılmaz derecede yıldırıcı bir girişim olurdu. Her bileşen için Lockheed Martin’e veya Northrop Grumman’a gitmek zorunda kalırsınız. Şimdi muhtemelen bir milyon dolarlık bir bütün prototip oluşturabilirsin.

Tabii ki, insanlar daha ucuza yapıyor – bazı videoları gördüm. Bir şeyleri uçuracak kadar deliysen, 10 bin dolar kazanabilirsin. Ancak güvenilirlik ve fazlalık açısından biraz daha mil-spec olan bir şey yapmak isterseniz ve karbon fiber işleyişini ve mühendislik çalışmalarını yapmak istiyorsanız, daha pahalı bir alıştırmadır.

Bir prototipin oluşturulması için zaman çerçevesi nedir?

Başmühendisimiz Stefano, elektrikli altı fanlı jetpack (JB12) ve altı türbinli jetpack’ten (JB-11) sonra üçüncü önceliğini alıyor. Zavallı hırsız! JB-11 Şubat ayının sonuna kadar tamamlanmalıdır.

Elektrikli fan jetpack bir sonraki. Ve bu sadece bir eğitim donanımı değil – pil gücü ile yaklaşık beş dakika uçabilmelidir. Oldukça harika bir makine olacak. Birden fazla hayranın fazlalık avantajını elde edersiniz, çünkü elektrik enerjisi dengeleme sistemleri ile oynamaya başlarız ve bu gerçekten kolay ve çok daha sessiz – ve açıkçası, ABD askeri adamlarıyla olan anlaşmamızın bir parçası.

Aslında, biz eskiden bir Jamie Hyneman, çarptı nasıl Mythbusters aynı çocuklar için benzer bir kavram üzerinde çalışıyordu. Şimdi de aynı kavram üzerinde çalışacağız.

JB-12, JB-10 türbin jetpack’inden (belki yüzde 15) daha ağır olmayacaktır, ancak fiziksel olarak daha büyük olacaktır çünkü bu altı fanın her birinin çapı 25 cm (10 inç) kadardır. Onlardan bir demetimiz var.

Dört kişiden oluşan bir şirket için ayak uydurması delilik. Şaşırtıcı bir miktar alıyoruz. Bu VTOL görüntüleri oldukça doğru, inanıyoruz. Motorları nerden alabileceğimizi biliyoruz, sahayı nereden bulabileceğimizi biliyoruz, kontrol sistemlerini nerden alabileceğimizi biliyoruz… Henüz inşa etmeye başlamadık. Bence belki altı ay ne zaman başlayacağımız konusunda makul bir tahmin. Bir ölçüde, biraz nakit akışına bağlı, ancak her şeyin iyi olduğunu varsayarsak, bu tür bir zaman çerçevesinde olacağım.

Ve aslında uzun bir yapı olmamalıdır. Karbon fiber iş bilinen bir varlıktır. Ivmeölçerler ve otopilot, bu tür şeyler, tam olarak hangi sistemleri kullanmak istediğimizi biliyoruz. Bir ilk örnek üzerinde çalışma zamanı o kadar uzun olmamalıdır.

Pilot emniyetini nasıl sağlayabilirsiniz?

Artıktık açısından, VTOL ile 12 sahne var. Ve başarısızlıkları hangi tarafa dayandığına bağlı olmakla birlikte, motorların yarısını kaybedebilir ve yine de kabul edilebilir bir iniş hızında düşüş gösterebiliriz. Ardından, yürüyüş takımı sistemine gidiyor – belirli bir şekilde çökebilecek bir şey.

Bunların büyük çoğunluğunda balistik bir paraşüt olacaktır, ancak paraşütler yalnızca belirli bir yüksekliğin üzerinde etkili olur, bu da yatay hız ve yüksekliğinize bağlıdır. Bir gezinme aşamasındaysanız, o zaman en hızlı eşyalarla konuşurken konuşacağımız şirketlerin herhangi biri – Parazero’yu oluşturabilir ve sizde ne var – yalnızca 50 ila 60 feet’ten (15 veya 18 yaşlardaysanız) etkili olur. M), ki bu gerçekten çok düşüktür. Bu tür bir yükseklikten sizi teminat altına alabilirler.

Yavaş hareket ederken ve hemen istikrarlı bir inişe geçtiğinizde bir gölgelik almak için bir çözüm üzerinde çalışan bir grup şirket var. Bir hava yastığıyla yumruklayabilir veya bir traktör roketiyle dışarı sürükleyebilirler. Tırnağı derhal açan kurşun topları gibi ağırlıkları ateşleyebilirler.

Tüm bunlarla ilgili sorun, yavaş, istikrarlı bir uçuş veya gezinme durumunuz olduğu zaman gerçekten iyi çalışıyor olmasıdır. İçinde olduğu gibi, ideal koşullarda çalışır. Ancak, 80 km / s’de (129 km / s) uçuyorsanız ve devasa bir asimetrik itme olayınız varsa ve devrilmeye başlıyorsa, o zaman çok iyi çalışmaz. O halde tersine çevrilirken ateş eden bir kanopeniz var. Şut çok hızlı açılabilir ve onu parçalara ayırır.

Bununla uğraşan birçok insan var – insanlı bir VTOL uçağı için nihai kurtarma sistemi nedir? Bu, 200 mph (322 km / s) hızla etkili olacak kadar yavaş çalışan ve henüz etkili olabilmesi için yeterince çabuk ateşleyebilecek bir şey. Yaklaşık 50 fit (15 m) den sabit düşüş. Gerçekten ilginç şeyler.

50 feet’in altındaki ne var? Hâlâ ölümcül bir düşüş.

O halde hava yastığı kavrama sahipsin. Aslında büyük otomotiv hava yastığı şirketi olan Takata ile çalışıyoruz – Florida’da havacılık bölümleri var. Bu güvenlik boşluğunu 50-60 fitin altına düşürme meselesidir – Örneğin, 1,5 fit (4,5 m) uzaklıkta düşürürseniz, bu düşmeye karşı bir hava yastığı nasıl derhal alınıyor?

Jetpack’lerle, uçakları aslında patlayıcı cıvatalarla pilotun korsesinden atan ve pilotu, dev bir Zorb topu gibi bir hava yastığıyla koruyan bir sisteme bakıyoruz. Bunu onlar vardı kirpi şey gibi biraz aklınıza gelebilecek Tomorrowland film. Ancak meydan okuma, doldurabilmeniz için çok kısa sürede çok fazla gaz üretmeniz gerekir.

Ancak jetpack atıldıktan sonra, örneğin 160 (353 lb) yerine yaklaşık 100 kg (220 lb) ile uğraşıyorsunuz demektir. Elbette, FAA’nın söylediği ilk şey “jetpack’e ne oldu peki? Bu sadece birinin başında gökyüzünden düşüp patlıyor mu?” Öyleyse bunun için küçük bir şut lazım. Bunu yapmak zor değil, pilot bölündüğünde bir kordon çeken bir kordon var ve daha sonra kütük şut bunu aşağı doğru kabul edilebilir bir hıza getirebilir.

Ama her şeyden önce, bu kilo. Ağırlık düşmandır. JB-11 ile biraz daha güç kazanacağız, bu yüzden daha fazla yük kapasitesine sahip olacağız. Hepsi var, sadece zaman ve para.

Kişisel uçuş devriminin başında ilerlemek için heyecan verici olmalı.

Önümüzdeki 20 yıl boyunca bu VTOL alanının nasıl geliştiğini izlemek gerçekten ilginç bir yer olacak. Bunlar uçacak, bunun hakkında hiç şüphe yok. 20 yıl sonra gerçekten iyi bir şekilde orada olacaklar. Kaç tane olduğunu bilmiyoruz, tam olarak hangi tasarımların geçerli olacağını bilmiyoruz, ancak umarım bu, bizim gibi şirketlerin temellerini oluşturan bu ilk geçici adımları atmasıdır.

Biz sadece onlar olmayacağız. İlk olanlar olmayabiliriz. Ancak ondan çıkardığım vızıltı, yalnızca sürecin bir parçası olmak ve konuştuğunuz bu adamlardan bazılarıyla birlikte çalışmak çok şaşırtıcı. Herkesin kendi bakış açısı vardır.

Bu projeyle David Mayman, Nelson Tyler ve Jetpack Aviation takımının geri kalanının en iyi takımlarının yanı sıra diğer olağanüstü girişimlerini de arzu ediyoruz.